Με την άθλια (Σημιτικού τύπου) διακυβέρνηση Καραμανλή η χώρα έφθασε να δανεισθεί (τον τελευταίο δανεισμό επί της βασιλείας του) με επιτόκιο 5,9%...Μετά την αλλαγή στην (ίδιου τύπου) διακυβέρνηση, διότι «υπήρχαν τα λεφτά», ο κ. Παπανδρέου ανεκάλυψε, σαν να 'σκαγε από άλλον πλανήτη, ότι τα ταμεία είναι άδεια κι άρχισε (ως μη όφειλε) τις οιμωγές ότι η «χώρα είναι σε κώμα», ότι είναι στην «εντατική». Κατόπιν τούτου βγήκε να δανεισθεί και δανείσθηκε με 6,6% επιτόκιο.
Εκτοτε άρχισε ο χορός των καταραμένων, ότι η «Ελλάδα χρεωκοπεί» και τα λοιπά συναφή που μας έχουν φέρει στα πρόθυρα του Δ.Ν.Τ.
Είναι όμως υπό χρεωκοπίαν η Ελλάδα;
Αν έβγαινε να ξαναδανεισθεί με 6,6% επιτόκιο ή με 6,8%, και μία και δύο φορές, θα ήταν προς θάνατον;
Οχι βεβαίως!
Προς θάνατον θα ήταν αν η Ελλάδα συνέχιζε στο διηνεκές να δανείζεται με τέτοια επιτόκια. Τότε όντως θα χρεωκοπούσε! Τότε όντως το διάστημα για το οποίον θα μπορούσε να συνεχίσει δανειζόμενη θα ήταν πεπερασμένο.
Τι μπορεί λοιπόν να ρίξει τα επιτόκια δανεισμού;Τι έτι περαιτέρω μπορεί να μειώσει στο εγγύς και μακρότερο μέλλον την ίδια την ανάγκη υπέρογκου δανεισμού και μάλιστα να επαναφέρει αυτόν τον δανεισμό σε ανεκτά επίπεδα, με λογικούς (στο πλαίσιο της αγοράς) όρους;
Τι επίσης θα καθιστούσε ικανή τη χώρα, εκτός από την εξυπηρέτηση των τοκοχρεολυσίων, να προχωρεί και στη μείωση του ελλείμματός της.
Μόνον ένα πράγμα: η ανάπτυξη της παραγωγής και της παραγωγικότητας. Μάλιστα με ευφάνταστους και καινοφανείς τρόπους. (Υπάρχουν επ' αυτού πολλές κι ενδιαφέρουσες προτάσεις - ούτε η εργασία, ούτε το επιχειρείν έχουν πεθάνει ακόμα).
Ομως όλους αυτούς τους έξι μήνες που κυβερνά, το δεν - μπορώ - να πάρω - σοσιαλιστικά - μέτρα - ΠΑΣΟΚ ουδέν τέτοιο ή άλλο σχέδιο ανάπτυξης έχει εκπονήσει. Ουδέν. Μόνον αναμασά περί όσων έχουν σχέση με ενωσιακές επιδοτήσεις και απορροφήσεις - ανίκανο ακόμη και για αυτές....................................
Τα άγρια εισπρακτικά μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση (ωσάν να 'ναι ήδη η χώρα υπό την κατοχήν του ΔΝΤ) δεν θεραπεύουν το πρόβλημα και, αν συνεχίσει έτσι, χωρίς να βρίσκει παραγωγικές λύσεις, θα αναγκασθεί να πάρει κι άλλα - πιο απάνθρωπα.
Απεδείχθη ότι κάθε φορά που στα υπεράγαν συχνά ταξίδια του στο εξωτερικό ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου διεκτραγωδούσε (με ανακόλουθα και αλλοπρόσαλλα επιχειρήματα) την κατάσταση της χώρας τα σπρεντ ανέβαιναν και πάντως δεν έπεφταν χωρίς να ξανανεβούν. (Μόλις χθες συνέβη το ίδιο.)
Απεδείχθη ότι ούτε ως μπλόφα δεν θα έπρεπε να παίξει το χαρτί του ΔΝΤ ο κ. Πρωθυπουργός. Η Ευρώπη εθίστηκε στην εικόνα ενός Πρωθυπουργού κράτους-μέλους που περιφέρεται σαν γυρολόγος λέγοντας αντιφατικά πράγματα - άλλα στους Ευρωπαίους ηγέτες, άλλα στους Εληνες για εσωτερική κατανάλωση κι άλλα αντ' άλλων γενικώς.
Οταν ζητάς μόνον «πολιτική στήριξη» κι εννοείς «δώστε μου λεφτά», όταν οι άλλοι σου λένε «ζήτα τα» και εσύ τους λες «ζητήστε μου να τα ζητήσω», ήγουν
τραβάτε με κι ας κλαίω, τότε η κατάσταση εκτός από ατελέσφορη γίνεται κι αναξιοπρεπής - επαιτεία δική σου κατ' απαίτησιν των άλλων δεν γίνεται.
Αντί λοιπόν ο κ. Πρωθυπουργός να σκληρίζει urbi et orbi για τα χάλια μας - επιδεινώνοντάς τα
θα έπρεπε - αν ήταν έτοιμοι να κυβερνήσουν, αλλά έστω και αν αιφνιδιάστηκαν αμέσως μετά, να φέρουν
ένα φορολογικό νομοσχέδιο δίκαιο και ορθολογικώς αποτελεσματικό
θα έπρεπε να έχουν ριχτεί με τα μούτρα στον σχεδιασμό της παραγωγικής ανασυγκρότησης, μάλιστα να δείχνουν την πρόοδο του πράγματος μέρα προς μέρα δίνοντας ελπίδα στον λαό.
Αντιθέτως.
Οπου βρίσκουν μπόσικο τον λαό τον σφάζουν. Και μάλιστα εις μάτην. Διότι το αίμα που του πίνουν δεν ενδυναμώνει την οικονομία, την απισχνάζει.
Φέρνουν ένα φορολογικό με εξαιρέσεις, που ύστερα τις παίρνουν πίσω, αν και ώς την τελευταία στιγμή Κύριος οίδε τι θα σκαρώσει η δεξιά τους εις βάρος της αριστεράς τους.
Δηλαδή δουλειές στο γόνατο, δουλειές του ποδαριού.
Καμία στρατηγική, διότι δεν υπάρχουν στόχοι, καμία τακτική, διότι δεν υπάρχει στρατηγική, αλλά ένα συνεχές πηγαινέλα γύρω απ' τα προβλήματα σαν ζαλισμένα κοτόπουλα - φέρτε και τα υποβρύχια που γέρνουν, πάρτε κι ό,τι πάρετε ένα τάληρο.
Ποιο Δ.Ν.Τ. και πράσινα άλογα;
Η χώρα θα μπορούσε να δανειστεί και μία και δύο φορές ακόμα με υψηλά επιτόκια, αν στο μεταξύ εκπονούσε σχεδιασμό.
Αυτός ο σχεδιασμός και τα επιτόκια θα 'ριχνε και τον δρόμο για την έξοδο απ' την κρίση θα άνοιγε.
Ομως ο κ. Πρωθυπουργός δεν κάθεται να δουλέψει. Αντ' αυτού ταξιδεύει όλο και πιο επαίτης, δολοφονώντας έτσι τις προοπτικές της χώρας.
Τα πήρε απ' τον λαό, τα έδωσε στις τράπεζες και τώρα διαλέγεται (με το σύμπαν;) σε ποιόν θα μας σκλαβώσει διά βίου (αν δεν μας διαλύσει τελείως), στο Δ.Ν.Τ. ή στην Μπούντεσμπανγκ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου