ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΥΡΙΟΙ

ΑΠΟ ΤΟ:http://www.antinews.gr/

Ένας στους τρεις Έλληνες δεν μπορεί να καλύψει ούτε καν τις βασικές ανάγκες επιβίωσης. Το 32 % των Ελλήνων στερούνται το φαγητό, την ένδυση και υπόδηση ενώ ποσοστό 11 % αντιμετωπίζει προβλήματα στέγασης. Στην μαύρη εργασία καταφεύγει το 30% των δημόσιων υπαλλήλων (200.000 περίπου) προκειμένου να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις. Οι πιο συνηθισμένες εργασίες που κάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν έχουν κάποια ειδικότητα ή πτυχίο είναι σερβιτόροι, «ντελίβερι» και οδηγοί ταξί. Οι αριθμοί όμως είναι ψυχροί και οι έρευνες δεν αποτυπώνουν πλήρως την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε όλοι γύρω μας (όσοι τουλάχιστον από εμάς δεν μένουν στην Εκάλη και την Φιλοθέη). Η ανέχεια, η αναδουλειά και η οικονομική δυσπραγία αρχίζουν και δημιουργούν εκρηκτικές καταστάσεις. Ο κόσμος είναι σαλταρισμένος. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα επιβίωσης. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τους άνεργους, τους ηλικιωμένους συνταξιούχους και τα «παραδοσιακά» φτωχά λαϊκά στρώματα. Αφορά πλέον και τους μικρομεσαίους, τον κορμό αυτής της χώρας.
Ποιος νομίζετε ότι είναι άραγε ο φόβος του «μέσου Έλληνα»; Νομίζετε ότι φοβάται μήπως οι φίλοι μας οι Τούρκοι εισβάλουν στην Ελλάδα και ότι η Ημισέληνος θα κυματίσει μια ημέρα στην Ακρόπολη; Δεν κοιμάται άραγε το βράδυ επειδή θέλουν να δώσουν την ονομασία της Μακεδονίας στα Σκόπια; Νοιάζεται μήπως γι αυτά που γίνονται στα πολιτικά παρασκήνια και τούς επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς; Δεκάρα δεν δίνει. Ο μέσος Έλληνας νοιάζεται μόνο για την καθημερινή του επιβίωση. Ζει με ένα κομπιουτεράκι στο χέρι και υπολογίζει συνεχώς τα πάντα: τι θα φάει, αν θα πιει καφέ στο καφενείο, πόσα τσιγάρα θα καπνίσει, τι θα φορέσει. Η μοναδική του αγωνία είναι αν θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του μήνα, αν θα πληρώσει το ενοίκιο, ή τη δόση του δανείου για το σπίτι, το σουπερμάρκετ, τα φροντιστήρια των παιδιών, το κινητό τηλέφωνο, τη ΔΕΗ τον ΟΤΕ την πιστωτική κάρτα! Και αν η δουλειά που έχει ή το μαγαζάκι που διατηρεί τον κάνουν να την βγάζει στο τέλος του μήνα καθαρή, νομίζετε πως έχει τότε τη διάθεση να ασχοληθεί με τους καβγάδες του Μάκη και του Θέμου; Έρχονται άλλοι φόβοι μετά. Αν το παιδί του θα μπορέσει να μορφωθεί σε ένα σχολείο, όπου όλοι οι συμμαθητές του θα μιλούν ελληνικά, όχι επειδή είναι ρατσιστής, αλλά επειδή θέλει το παιδί του να έχει όσο το δυνατόν καλύτερη μόρφωση. Κάνει τον σταυρό του να μην αρρωστήσει και αναγκαστεί να πάει στο νοσοκομείο, όχι επειδή δεν θέλει να πληρώσει το «φακελάκι» (το΄ χει βάλει κι αυτό στο κομπιουτεράκι) αλλά επειδή φοβάται ότι αυτός που θα το πάρει θα τον γράψει και θα τον στείλει αδιάβαστο να βρει τους προγόνους του.
Αυτόν λοιπόν τον μέσο Έλληνα, τον κακόμοιρο και τον ηττοπαθή, που δεν έχει στην Ήλιο μοίρα και τον καταπιέζουν όλοι, τρέμουν οι κυβερνήσεις. Γιατί ξέρουν ότι όσο αγωνίζεται για τον επιούσιο δεν τον ενδιαφέρει η πολιτική, δεν είναι ενταγμένος σε κανένα κομματικό στρατόπεδο και ταλαντεύεται πολιτικά. Μπορούν δηλαδή να τον ελέγχουν. Όταν όμως μαζί με τα χρήματά του και το λάδι από το χωριό εξαντληθεί και η υπομονή του και αναγκασθεί να ασχοληθεί με την πολιτική, τότε μπορεί να γκρεμίσει οποιαδήποτε κυβέρνηση.